زمینی شدن اسمانی ما

بالاخره در روز 26 خرداد ساعت هشت و چهل دقیقه صبح  فرشته کوچولو اسمانی ما محمد پرهام زمینی شد عاشقتم مامانی شکمو من 

امروز میخوام از خاطره انروز قشنگ بنویسم صیح زود روز سه شنبه ساعت 5 و نیم صبح بعد از خواندن نماز و رد شدن از زیر قران  از خانه مامانی رقتیم به سمت بیمارستان پیامبران تو راه یک کم استرس داشتم شب قبلشم خوب خوابم نبرده بود ولی بازهم حسابی سرحال بودم و دوست داشتم این لحظه های اخرهم زودی بگذره از در اورزانس رفتیم تو و کارهای بیمارستان او انجام دادیم قبل رفتن یکسری سوالات از مم و بابایی پرسیدن و بالاخره من تصمیم گرقتم به روش بیحسی موضعی زایمان کنم تا بتونم از همه زودتر پسر خوشگلمو ببینم بالاخره زمان این رسید که از بابایی و مامان بزرگ خداحافظی کنم و برم تو بلوک زایمان اماده شدم برای رفتن تو اخرین مرحله این انتظار باولیچر من او بردن طبقه بالا اتاق زایمان همه پرستارها خیلی خوب و مهریان بودند و هی میگفتن مامان خوبی سردت نیست و ... تا من او گذاشتن رو تخت زایمان جلو در صورت مهربان خانم دکتر ربطی همراه با ان لبخند همیشگی او دیدم بهم مثل همیشه گفت خوبی مادرجان عاشق این مادرجان گفتنشم بگذریم یک خانم پرستار پیشم بود و دستمو گرفته بود بهم گفت الان وقتشه که هرکی بهت التماس دعا گفته یاد کنی منم ان لحظه یاد همه انهایی که دلشون نی نی میخواست و کردم براشون دعا کردم تا اینکه خانم دکتر گفت خانمی فکر کردم رستم دستان میزایی کوچولو موچولو ولی سفید مفید حسابی یک دفعه حس کردم یک چیزی تو دلم خالی شد 

قند تو دلم اب شد منتظر شنیدن صدای گریه ات بودم ولی خیلی کوتاه و و اروم گریه کردی خانم پرستار اورد پیش من و چسباندت به صورتم اشکهام سرازیر بود از خوشحالی و تند تند بوست میکردم پرستار خواست ببره گه دکتر گفت بگذار بمونه پیش مادرش بگذار تماس پوستی داشته باشن چند لحظه بیشتر پیمش بودی تا اینکه از پیشم بردنت  یک کم بعد رفتم اتاق ریکاوری و دوباره تو رو یک تخت کوجولو اوردن پیش من 

خیلی صبور و اروم بودی قبلشم که خانم پرستار کمکت کرد و چسبیدی به مامانی و میمی خوردی عزیزتر از جانم 

ما رو با هم بردن اتاقمون بابایی اتاق خصوصی گرفته بود چند تا کارشناس اموزش و تعذیه اومدند این وسط دایی مهران هم اومد دیدنت بعد ازظهرم عزیزت و عمو احسان اومدن دیدنت